Tomeczku kochany, nic nie zrozumiałes z tych dwóch wartości odłowów, podanych w dwóch różnych źródłach. Jeśli bys policzył, że w okresie najlepszym, łowiono na Jeziorsku około 100 ton ryb, to ta wartość podzielona przez średnią powierzchnie akwenu czyli 3000 ha, daje około 32 kg z hektara. Co jest wartością delikatnie mówiąc śmieszną. Drugie źródło podaje produktywność na poziomie 1200 kg z ha. Jak więc widzisz różnica chociaż "niewielka" a jednak istotna. Gdzieś się zgubiło 1168 kg ryb. Można założyć a priori, że połowa z tego czyli około 500 kg poszło bokiem i wylądowało w różnego rodzaju smażalniach, barach czy restauracjach. Pozostaje jednak wciąż deficyt w wysokości 668 kg. I tu można zrozumiec genialność takiego opracowania. Te 668 kg to wyłowili wędkarze i kłusownicy. Jak więc widzisz bilans nam sie pięknie zamknął. Smaczkowi źródła informacji dodaje osoba autora, pana Andrzeja Kuligowskiego. Kim jest pan Andrzej Kuligowski? Przez kilka dobrych lat był Dyrektorem Zakładu Rybackiego ZO PZW Poznań. Zakład ten "zasłynął" miedzy innymi z tego, że bardzo skutecznie usunął ślady rybiego życia ze starorzeczy warcianych. Robiono to tak skutecznie, że na niektórych starorzeczach zaniknęła nawet rozwielitka i roślinność denna. Oczywiście wszystko pod światłym przewodem pana Dyrektora Kuligowskiego. Na początku lat dziewięćdziesiątych, podczas Okręgowego Zjazdu Delegatów, pan Dyrektor Kuligowski dobitnie tłumaczył "tępym Delegatom" jak "skomplikowany" jest technologicznie rozród karpia i dlaczego właśnie karp jest traktowany preferencyjnie jako materiał zarybieniowy. Na zwrócona mu uwagę / autorem byłem niestety ja/, że średnio zdolny hodowca ryb potrafi wytrzeć skutecznie karpia w miednicy, Pan Dyrektor dostał szału. Gdy nieopatrznie zasugerowałem temuż panu Dyrektorowi, że karp jest to największe świństwo wpuszczane do wody i spowoduje określone skutki wtórne, zostałem wyśmiany i użył określenia dyletant. Po kilkunastu latach okazało sie kto miał wówczas rację i zapewne dlatego ja jestem już tylko szeregowym członkiem PZW a pan Kuligowski za swe "osiągnięcia" awansował na dyrektora Biura ZP PZW Poznań. Jak więc widzisz Tomeczku, drogi Przyjacielu, cobys nie zrobił zawsze dupa w tyle. Fantazjując, gdyby któregoś dnia zniknęli jednocześnie wędkarze i kłusownicy, to działacze PZW podobni temu panu, zrzucą odpowiedzialność za brak ryb, na wiatr słoneczny, burze na Marsie i bezpośrednią interwencje ufoludków. Bo oni jak zwykle zrobili wszystko a nawet więcej.
Pozdrawiam tradycyjnym: "Niech sie mury pną do góry..."